martedì 2 settembre 2014

Ma si bat de tirare sa carreta.....

de Salvatore Ladu

Est frittu su manzanu, abba e bentu
Sos lampos alluchetant dae indedda
In mesu tanca, sola una poledda
A sas nues borroghinat lamentu.

Orfanedda, iffusta at cada trama
Lacrimat muda, che su nie fritta
Ojos a chelu, chircat poveritta
Su cunfortu siguru de sa mama.

Ma sa mama non b’est, l’ada un’astore
De cuddos chi non bolana in s’aera
Post’in caentu in d’una ziminera
A fogu lenu dandeli sapore.

A guttios de lardu la priutini
Chie la cantat e chie la sentidi
Corfos de balla ma, nemos si pentidi
De su dannu ch’an fattu sind’affutini.

Cando mai creiat, sorte ingrata
Poi de annos a imbustu e sedda
De che finire arrustu e in padedda
In cassarola, a minujeddu fatta?

Currende contra bentu trista e sola
L’agatat su padronu sa nadia
E suspirat: M’ant fattu balentia!
Como chie la vurriat sa mola?

Che cando l’appat lettu in pessamentu
zirat de poppa a tirrios e jogu
cazzande tronos cun lampos de fogu
E coettande pupadas de ventu.

Cun durches caramellas la cumbinchet
Chi l’ada istima e l’attidi a sa resa
Tando li contat si nò l’at cumpresa,
ch’est sa bestia umana sa chi binchet.

Ti domat, ti lusingat cun amore
T’ingrassat, non ti lassada a dieta
Ma si bat de tirare sa carreta
Mi ch’a su molentarju est disonore.

S’omine lu cumandat sa malissia
Pranghede e finghet, poveru molente
Tenela a contu, anima innossente
S’in domo tua, pretendes zustissia.

Menzione al Premio di Poesia "Lùvula ti Canto" 2013


Nessun commento:

Posta un commento